اگر از خبرنگاران قمی درباره یکی از همکاران حرفه ای این شغل سوال شود به احتمال زیاد یکی از این حرفه ای ها صدرالدین فلاح است؛ خبرنگاری که بدون حاشیه کار را به نحو احسن انجام میده.
اگر قبل از اینکه با صدرالدین رفاقت داشته باشی فکر میکنی شاید خیلی غرور داشته باشه، اما زمانی که این دوستی دو طرفه ایجاد بشه میبنی که خیلی جاها نظرات خوبی داده و میتونی روی این رفیق حساب باز کنی.
از زمانی که با همکاران از آسایشگاه دیدار داشت، هر زمانی پیگیر کار این مرکز میشه و برای بهتر شده اوضاع مددجویان پیشنهاداتی میده و حتی جاهای زیادی هم رایزنی کرده.
وقتی که موضوع سالگرد حضور موسسه انوار افتاب در اسایشگاه را عنوان کردم بدون هیچ تاملی گفت که سریع یک متن ارسال می کنم.
«درخشش انوار آفتاب از فلکه آسایشگاه
خیلی از قمی‌ها با فلکه آسایشگاه آشنا هستند، میدانی که به نام شهید محلاتی نامیده شده ولی باز هم خیلی‌ها به نام همان «آسایشگاه» صدایش می‌زنند.
و در حوالی این میدان، جایی هست برای روزهای تکراری کهنسالی یا ثانیه ثانیه‌های خسته‌کننده معلولیت‌های جسمی و ذهنی؛ اما هستند کسانی که خود را در این تکرار و ملالت سهیم کرده‌اند تا از رنج آن کاسته شود؛ اینجا آسایشگاه انوار آفتاب است.
از روزی که برای اولین بار قدم در محوطه آن گذاشتم چند ماهی می‌گذرد ولی مهربانی‌هایی که در آنجا دیدم فراموش نشدنی است.
و چه خوب است که مدیریت همیشه اینگونه باشد، تحول‌آفرین، عامل حرکت به سوی بهتر شدن و راز ماندگاری خاطرات خوب.»
برای آشنایی با آسایشگاه سالمندان و معلولین انوار آفتاب اینجا و برای مشارکت و نیکوکاری اینجا کلیک کنید.
جلال بیطرفان
