یک مطالعه ی جدید نشان می دهد که شدت اوتیسم یک کودک ممکن است مستقیماً مربوط به سطح استرس یا اضطرابی باشد که او روزانه با آن روبرو می شود.
بر اساس یافته های منتشر شده در مجله ی معلولیت های فیزیکی و رشدی، سطوح هورمون استرس کورتیزول در طول روز در بچه های مبتلا به اتیسم با عملکرد پایین تر در مقایسه با کودکان در حال رشد معمولی و آنهایی که دارای عملکرد بالای این طیف هستند به طور قابل ملاحظه ای بالاتر باقی می ماند.
برای این پژوهش، پژوهشگران کالج کانیسیوس در بوفالو در ایالت نیویورک، نمونه های آب دهان را سه بار در هر روز در دو آخر هفته ی متفاوت از 43 کودک 7 تا 12 ساله جمع آوری کردند.
این گروه شامل کودکان سالم و همین طور کودکان مبتلا به اتیسم با IQ زیر 70 – که عملکرد پایین محسوب می شود و افراد با عملکرد بالا با IQ بالای 85 بود.
تمام بچه ها، الگو های معمولی در سطوح کورتیزولشان نشان دادند، با توجه به اینکه هورمون در صبح در بالاترین سطح بوده و در طول روز به تدریج پایین تر می آید؛ با این حال پژوهشگران دریافتند که میزان دقیق کورتیزول مشاهده شده در کودکان با عملکرد پایین متفاوت است.
سوزان پوتنام از مؤسسه ی تحقیقات اتیسم در کالج کانیسیوس که این پژوهش را هدایت کرده می گوید: «کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد پایین تر در طول روز به طور قابل ملاحظه ای نسبت به هر دو گروه (کودکان با عملکرد بالای مبتلا به اتیسم) و کودکان معمولی کورتیزول، نشانه ی استرس، بالاتری داشتند و جالب اینکه کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا در طول روز به طور چشمگیری با بچه های معمولی تفاوت نداشتند.»
پوتنام و همکارانش می گویند که این نتایج به ارتباط بین استرس در بدن و توانایی عملکرد و IQ اشاره دارد؛ با این حال، آنها می گویند که مشخص نیست آیا افزایش کورتیزول مشاهده شده در افراد مبتلا به اتیسم (اوتیسم)شدید، نتیجه ی اختلال عصب شناختی است یا حساسیت فراینده نسبت به محیط.
منبع: مرکز تخصصی اوتیسم اردیبهشت
