خواب یک دوره استراحت طبیعی مغز و بدن است که معمولا در این حالت چشمها بسته و هوشیاري به طور جزئی یا کامل از بین می رود، بنابراین حرکات بدن و پاسخ به محركهاي محیطی کاهش می یابد.
در طی این فرآیند مغز انسان و سایر پستانداران یک چرخه از امواج مغزي را طی می کند و خواب کافی نقشی حیاتی در رشد حرکتی، ذهنی و شناختی کودکان و بزرگسالان دارد.
میزان خواب کافی تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله: سن، ژنتیک و برخی فاکتورهاي دیگر است. بنیاد ملی خواب آمریکا خواب کافی براي کودکان یک تا دو ماهه را 10,5 تا 18 ساعت، براي کودکان 3 تا 11 ماهه، 9 تا 12 ساعت خواب شبانه و نیم تا 2 ساعت چرت روزانه، براي کودکان یک تا سه سال، 12 تا 14ساعت، براي کودکان 3 تا 5 سال، 11 تا 12 ساعت و براي کودکان 5 تا 12 سال، 10 تا 11ساعت توصیه میکند.
کمبود خواب میتواند اثرات سوئی بر عملکرد غدد درون ریز بدن، عملکرد شناختی، سوخت و ساز بدن و همچنین پاسخ هاي التهابی داشته باشد. شکایات خواب در جمعیت عادي بسیار شایع است و حدود 37 درصد افراد از مشکلات خواب رنج می برند.
خواب یکی از مشکلات همراه در بیماران طیف اتیسم است. با توجه به اینکه خواب و اتیسم از لحاظ نوروبیولوژیکی همپوشانی دارند، کودکان دارای اتیسم مستعد اختلال خواب هستند و خود اختلال خواب و خواب آلودگی روزانه نیز ممکن است علائم و رفتارهاي کودكان اتیسم را تشدید کند.
محققان تخمین می زنند که بین 40 درصد تا 80 درصد از کودکان با اختلال طیف اتیسم دچار مشکلات خواب می باشند. مهمترین مشکلات خواب در این کودکان عبارتند از:
مشکل در به خواب رفتن
روند خواب ناپایدار
بی قراری و یا بی کیفیت بودن خواب
بیداری زودرس و یا بیدار شدنهای مکرر
نقص در خواب خوب شبانه نه تنها کودک بلکه همه افراد خانواده را تحت تاثیر قرارمی دهد. بنابراین آگاهی از این مشکلات و تلاش در جهت رفع آنها میتواند در افزایش سطح آرامش خانواده و بهبود کیفیت فعالیتهای روزمره موثر باشد.
همچنین، بسیاري از رفتارهایی که کودك دارای اتیسم دارد، مثل حساسیت بیش از حد به محركهاي محیطی، رفتارهاي تکراري، مشکل در درك اجتماعی و غیره به احتمال زیاد به بروز اختلال خواب در کودکان کمک میکند؛ بنابراین آموزش خواب و استراتژيهاي رفتاري، باید خط اول درمان مشکلات خواب در کودکان اتیسم باشد.
منبع: موسسه خیریه دوست اتیسم
