تحقیقات پیشین نشان می دهد، پسران چهار برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به اوتیسم هستند، اما در این میان یافته های جدید مدعی است دختران ممکن است بیشتر از پسرها در کنار این اختلال اضطراب و پرخاشگری را تجربه کنند.
بررسی های متعددی نشان می دهد: اضطراب تمایل به مشارکت با اوتیسم دارد که ترکیب این دو عامل با مشکلات متعددی در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتار مشخص می شود. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، از هر ۳۶ کودک در ایالات متحده، یک کودک مبتلا به اوتیسم است. یافته های جدید اما نشان می دهد که اختلال اوتیسم ممکن است در دختران کمی متفاوت باشد.
کریستین وو نوردال، نویسنده ارشد این مطالعه و مدیر پروژه پدیده اوتیسم، در رابطه با موضوع فوق می گوید: زنان اوتیستیک نسبت به مردان نرخ بالاتری از اختلالات اضطرابی دارند، این موضوع به ویژه در تجربه اضطرابی که با اوتیسم متمایز است و شناسایی آن ممکن است چالش‌برانگیزتر باشد، دیده می شود.
درک موضوع فوق به ویژه از این منظر مهم است که ما اکنون می دانیم درمان های موثری برای اضطراب در جوانان اوتیستیک وجود دارد که می تواند کیفیت زندگی آن ها را تا حد زیادی بهبود بخشد، اما این درمان های موثر تنها زمانی محقق می شود که بتوانیم ریشه و نوع اضطراب را به طور دقیق شناسایی کنیم.
برای این مطالعه، ۱۱۲ کودک مبتلا به اوتیسم (۸۹ پسر و ۲۳ دختر) در دوران کودکی و در سه مقطع زمانی تحت اسکن مغز قرار گرفتند. زمانی که این بچه ها ۹ تا ۱۱ ساله بودند، با والدین آنها در مورد علائم اضطراب و پرخاشگری آن ها مصاحبه شد تا مشخص شود که آیا رفتار مبتنی بر اضطراب آن ها با علائم اوتیسم مرتبط است یا خیر.
بررسی ها نشان می دهد به طور کلی، میزان اضطراب دختران نسبت به پسران بالاتر بود. این موضوع به ویژه در ارائه اضطرابی که با اوتیسم متمایز است، از جمله ترس از تغییر، بیشتر دیده می شود. این مطالعه همچنین نشان داد: دختران مبتلا به اوتیسم همچنین دارای میزان بالاتری از اشکال سنتی تر اضطراب مانند اضطراب اجتماعی، اضطراب عمومی و اضطراب جدایی بودند.
لازم به ذکر است کودکان شرکت کننده در این مطالعه با اضطراب های مشخص، رشد کند تری در مرکز پردازش کننده ترس مغزشان (آمیگدال) از سنین ۳ تا ۱۱ سالگی در مقایسه با کودکان بدون اضطراب از خود نشان دادند. در مقابل، کودکان اوتیستیک با اشکال سنتی اضطراب، آمیگدال راست بزرگ تری نسبت به کودکان با اضطراب‌های مشخص یا بدون اضطراب نشان دادند.
دکتر نوردال در توضیح این مساله می گوید: اضطراب می تواند جدا از اوتیسم باشد، اما بسیاری از اوقات والدین و پزشکان ممکن است بگویند نگرانی و اضطراب از علائم اوتیسم است. باید توجه داشت بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم ترس از تغییر را تجربه می کنند و ممکن است زمانی که اتفاقی خارج از هنجار رخ می دهد واکنش های متفاوتی نشان دهند. در نتیجه این نوع اضطراب، کودکان واقعاً نگران موضوعاتی هستند که هنوز رخ نداده و مواردی مانند انتخاب مسیری متفاوت به مدرسه برایشان ترس آور بوده و موجب پرخاشگری می شود.
وی در ادامه توضیحاتش افزود: اگر ما بتوانیم اضطراب آن ها را کاهش دهیم، می توانیم کیفیت زندگی این کودکان را جدا از مشکل اوتیسم آن ها بهبود ببخشیم.
اندی شی، مدیر ارشد علمی مرکز Autism Speaks، که در زمینه آگاهی از اوتیسم فعالیت می کند در رابطه با یافته های این مطالعه گفت: به نظر می رسد دختران مبتلا به اوتیسم نسبت به پسران سطح بیشتری از اضطراب را تجربه می کنند و نه تنها تفاوتی کامل در نوع اضطراب آن ها وجود دارد، بلکه یک زیربنای فیزیکی برای این مشاهده شناسایی شد که نشان دهنده تاثیر جنسیت بر واکنش کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به رویدادهای بیرونی است.
منبع: سلامت نیوز
