بسیاری از افراد با اختلال طیف اتیسم احساسات خود را به گونه ای مشخص نشان نمی دهند که دیگران آن را درک کنند، اما این مفهوم که بطور کلی احساس همدلی ندارند و نمی توانند احساسات را درک کنند، نادرست است.
اوتیسم اختلالی عصبی - رشدی است که در سه سال اول زندگی بروز میکند و مادام العمر است؛ شاخصهی اصلی آن نقص در ارتباط و تعاملات اجتماعی و بروز رفتارهای کلیشهای و خزانهی رفتاری، حرکتی و… محدود میباشد.
مشکلات گوارشی در کودکان اتیسم می تواند باعث تشدید علائم دیگر شود؛ دردهای شکمی، یبوست یا اسهال می تواند منجر به کاهش تمرکز، مشکلات رفتاری، پرخاشگری و خودآزاری شود.
خواب یک دوره استراحت طبیعی مغز و بدن است که معمولا در این حالت چشمها بسته و هوشیاري به طور جزئی یا کامل از بین می رود؛ بنابراین حرکات بدن و پاسخ به محركهاي محیطی کاهش می یابد.
یکی از مهم ترین اهداف در کاربرد تئاتر برای کودکان اتیسم، رشد مهارت های اجتماعی- هیجانی در آنان می باشد که به یکی از بزرگ ترین نگرانی ها در رابطه با این کودکان تبدیل گشته است.
بعد از ارزیابی هایی که متخصصین انجام دادند، زمانی که تشخیص داده شد کودکی با اختلالات طیف اوتیسم است، ممکن است تاثیرعاطفی بر والدین و بستگان نزدیک بسیارعمیق باشد و می تواند موقعیت بسیاردشوار باشد.
برای آموزش باز و بسته کردن دکمه کودک با اختلال طیف اوتیسم باید توانایی انجام حرکات درشت و ظریف را داشته باشد و هماهنگی چشم و دست او نیز نسبتا خوب باشد.