اگر مادر یا پدری هستید که به تازگی متوجه علائم اتیسم در کودک خود شده اید، حتماً در مورد آنچه در آینده رخ می دهد بهت زده و نگران هستید.
ممکن است به شما گفته شده باشد که اوتیسم یک بیماری لاعلاج است و شما را نگران می کند که هر کاری که انجام دهید تفاوتی ایجاد نکند.
یادتان باشد هنگامی که از کودک اوتیستیک مراقبت می کنید، مراقبت از خود نیز مهم است. قوی بودن از هر لحاظ به شما این امکان را می دهد که برای فرزندتان بهترین خود باشید.
نکته اول: منطقه امن در خانه ایجاد کنید
در اولین فرصت بخشی خصوصی در منزل خود ایجاد کنید که کودک شما بتواند با احساس امنیت کامل در آن استراحت کند. این شامل سازماندهی و تعیین مرزها به روش هایی است که کودک شما می تواند درک کند؛ نشانه‌های بصری می‌توانند مفید باشند.
نکته دوم: پذیرای فرزند خود باشید
به جای تمرکز بر تفاوت ها و آنچه که احتمالاً از دست داده باشید، پذیرش را تمرین کنید. موفقیت‌های کوچک را جشن بگیرید و از مقایسه فرزندتان با دیگران خودداری کنید.
نکته سوم: منتظر تشخیص نباشید
تردید نکنید بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که فورا درمان را شروع کنید. به محض اینکه شک کردید چیزی اشتباه است، از متخصصین این حوزه مثل گفتاردرمانی کمک بخواهید و منتظر کنید تا ببینید آیا فرزندتان بعداً مشکل را حل خواهد کرد یا از آن پیشی خواهد گرفت؛ حتی منتظر تشخیص رسمی نباشید هرچه کودکان زودتر کمک بگیرند، شانس موفقیت آنها بیشتر است
نکات تکمیلی
تربیت کودک مبتلا به اوتیسم آسان نیست، اما مهم است که بدانید آنها قصد بدرفتاری یا سرپیچی از شما را ندارند. این کودکان معمولا برای برقراری ارتباط با دیگران یا مقابله با احساسات ناخوشایند خود تلاش می‌کنند. آنها سزاوار مراقبت و شفقت هستند، نه رفتار خشن یا تنبیه فیزیکی.
برای کمک به آموزش رفتارهای خوب به کودک مبتلا به اوتیسم، باید تا حد امکان از شرایط و برنامه‌های قابل پیش‌بینی پیروی کنید، خواسته‌های خود را با زبان ساده به کودک بگویید و زمانی که بعضی از رفتارهای کودک عجیب به نظر می‌رسند اما خطرناک نیستند، صبور باشید.
برقراری ارتباط با یک کودک اوتیستیک می تواند چالش برانگیز باشد، اما برای برقراری ارتباط و پیوند نیازی به صحبت کردن یا حتی لمس کردن ندارید.
شما از طریق نگاهی که به فرزندتان می کنید، با لحن صدایتان، زبان بدنتان و احتمالاً از طریق لمس فرزندتان ارتباط برقرار می کنید. فرزند شما نیز با شما ارتباط برقرار می کند، حتی اگر هرگز صحبت نکند؛ شما فقط باید این زبان ارتباط را یاد بگیرید.
از نشانه های غیرکلامی که کودکان اوتیستیک برای برقراری ارتباط استفاده می کنند، استفاده کنید.به انواع صداها، حالات چهره و حرکاتی که در هنگام خستگی، گرسنگی یا میل به چیزی استفاده می کنند، توجه کنید. علاوه بر ایجاد ارتباط، از بروز رفتار های اجتنابی یا پرخاشگرانه کودک بدلیل ناکامی و شکست در برقراری ارتباط اجتناب می کنید.
مواردی که به عرضتان رسید تنها بخشی از راهکارهای پایه ای و مهم برای شما والدین عزیز دارای کودک اوتیسم است.
منبع: اعتماد
