توانمندسازی و ارتقاء سلامت روان معلولان ورزشکار راهکارهای مختلفی دارد که در صورت توجه به آن سلامت جسمی، روحی و زمینه‌های شکوفایی را فراهم می‌کند.
شناسایی افراد معلول در همان سنین پایین و فراهم آوردن بسترهای مناسب تربیتی و رشد برای آن‌ها به صورت مدیریت حساب شده به ویژه تشکیل کلاس‌های ویژه آموزش، مهارت‌های اجتماعی، تزریق روحیه امید ونشاط یکی از مسائل مهم است.
در مباحث بهداشت روانی، پیشگیری یکی از اهداف مهم و راهبردی تامین و ارتقاء سلامت روانی تلقی می‌شود و از طرفی بر اساس یافته‌های روانشناسی سلامت جسم وسلامت روح ارتباط تنگاتنگی باهم دارند؛ یعنی سلامت جسمی زمینه مناسبی را برای شکوفایی روحی فراهم می آورد والبته سلامت جسمی شرط لازم اطلاق می‌شود، بنابراین لزوما هر فرد سالمی از لحاظ جسمی موفق به تعالی روحی نمی‌شود و برای رسیدن به آن محیط تربیت خانوادگی، اجتماعی و...از شروط اساسی دیگر تلقی می‌شوند.
بر اساس این مطلب که از سوی امین ضمیری تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته آمده است: اولین روش توانمندسازی و ارتقاء سلامت روان، لزوم بهره‌گیری حداکثری از باقی مانده توانمندی‌های جسمی است و مباحثی چون مناسب سازی اماکن و تهیه ابزارهای مناسب توانبخشی قطعا در این حیطه، مهم و سرنوشت‌ساز تلقی می‌شوند، بنابراین عصا، سمعک، ویلچر... و امکان تردد در مکان‌های عمومی یک ضرورت مهم اولیه و نه ثانویه است واگر کاستی در این موارد باشد، بی شک با کمبودهای مختلف روحی نیز روبرو خواهد بود.
دومین روش فرهنگ‌سازی درمورد نگرش مثبت و بدون قید و شرط جامعه در قبال معلولان از طریق رسانه‌های جمعی به ویژه صدا و سیما، روزنامه‌ها و رسانه‌های بر خط و...رخ می‌دهد چرا که با مدیریت صحیح می‌توان به تدریج نگرش‌های منفی را از بین برد و در عوض دیدگاه‌های مثبت را جایگزین آن‌ها کرد.
روش سوم، شناسایی افراد معلول در همان سنین طفولیت و فراهم کردن بسترهای مناسب تربیتی و رشد برای آن‌ها به صورت مدیریت حساب شده است و تشکیل کلاس‌های ویژه آموزش مهارت‌های اجتماعی، ورزشی و تزریق روحیه، امید و نشاط یکی از مسائل مهم تلقی می شود.
روانشناسان تلاش می‌کنند تا جوانان معلول را نسبت به قابلیت‌ها، محدودیت‌ها، نقش و پایگاهی که در جامعه قادر به احراز آن هستند، آشنا کنند و به آن‌ها بیاموزند که چگونه در تمامی گزینش‌های خود در طول زندگی از این شناخت استفاده کنند.
یک روانشناس یا مشاور حوزه توانبخشی به فرد معلول می آموزد که با توجه به شرایط خاص خود در انتخاب همسر چه نکاتی را لحاظ کند و چگونه به خود باوری الزام در این رابطه دست یابد. وی همچنین نیازمند آن است تا بر اساس علایق و ویژگی های شخصیتی شغلی را با تمامی محدودیت‌های موجود انتخاب کند و علاوه بر آن، چگونگی سازگاری با محیط کار و ایجاد روابط انسانی مؤثر با افرادی که در مدار تعامل با وی قرار دارند، فراگیرد.
یک روانشناس متعهد تالش می‌کند تا مددجوی وی به تفسیر درستی از موقعیت‌های پیرامون خود دست یابد و با مشکلات موجود به نحو شایسته‌ای سازگار شود. بررسی خصوصیات روانشناختی و رفتاری کودکان و نوجوانان معلول به ما می‌آموزد که چگونه با آنان تعامل کنیم، محتوای برنامه‌های آموزشی را از چه طریقی با ویژگی‌های شناختی و عاطفی این دسته از مهارت آموزان منطبق ساخته و در نهایت چگونه آنان را با زندگی و فراز و نشیب های آن سازگار کنیم.
در پایان اینکه افراد سالم و توانمند جامعه باید بدانند که معلولان هرگز نیازی به ترحم ندارند و همنوعان سالم باید همواره بکوشند تا کمبود موجود در معلولان را به صورت یک جریان طبیعی نشان دهند و کاری نکنند که این کمبود، زندگی معلول را از حالت طبیعی خارج و او را به فردی منزوی و جدای از جامعه تبدیل کند.
باید این حقیقت را بپذیریم که اگر فرد معلول به درون جامعه بر میگردد و به فعالیت می‌پردازد، حتما توانمندی دارد، پس نباید با ترحم یا تمسخر، هیاهوی زیبای بازگشت به زندگی را در او خاموش کنیم بلکه باید او را بپذیریم و تشویقش کنیم تا فعالیت‌ها را درست انجام دهد و با خواستن کار و افزایش سطح مشارکت و فعالیت، آن‌ها را در میان خود نگه داریم.
منبع: ایسنا
