تئاتر درمانی در جهت کمک های عاطفی و روانی سال ها مورد استفاده قرار گرفته است. به تازگی، تئاتر درمانی به عنوان یک روش برای کمک به کودکان اتیسم مورد بررسی قرار گرفته است.
یکی از مهم ترین اهداف در کاربرد تئاتر برای کودکان اتیسم، رشد مهارت های اجتماعی- هیجانی در آنان می باشد که به یکی از بزرگ ترین نگرانی ها در رابطه با این کودکان تبدیل گشته است.
اگرچه از به کاربردن تئاتر برای کودکان با اختلال طیف اتیسم زمان زیادی نمی گذرد، اما تحقیقات اخیر نشان دهنده تاثیر مثبت این روش بر روی این کودکان می باشد. تئاتر برای کودکان اتیسم با هدف بهبود عملکرد اجتماعی و عاطفی و کاهش استرس، مورد استفاده قرار می گیرد.
تمرین های مختلف به کودکان در درک احساسات کمک می نماید. بوسیله این تمرینات کودکان با اختلال طیف اتیسم آموزش می بینند تا چگونه احساسات خود را بیان نمایند و در مقابل، احساسات دیگران را درک کنند.
این تمرین ها به کودکان نحوه پاسخ دهی در "لحظه" را آموزش می دهد. همچنین، به بهبود اعتماد به نفس و هیجانات آن ها کمک می نماید. درحالیکه مهارت های خود را ارتقاء می بخشند، خود را به عنوان فردی اجتماعی می یابند که قادر به بیان خواسته هایش است.
به علاوه، تئاتر فرصتی است تا کودکان اتیسم حضور در شرایط زندگی واقعی را تجربه نمایند. افراد اتیسم با واکنش های خود در مقابل موقعیت های دشوار و تحت فشار، درگیر می باشند و این تمرین ها به آنان فرصت تجربه پاسخ های گوناگون، بدون هیچ پیامدی را می دهد.
برنامه های تئاتر فرصت کار با کودکان دیگر را به روشی خلاقانه و بسیار اجتماعی ایجاد می نماید. این یک مزیت بسیار خوب برای کودکان اتیسم می باشد که مدام در تعاملات خود با مشکل مواجه اند.
تئاتر درمانی یک درمان گروهی است که به کلیه افراد کمک می نماید تا مهارت های اجتماعی خود را ارتقاء بخشند. بسیاری از برنامه های این روش به کودکان اتیسم کمک می کند تا با همسالان خود تعاملی مطلوب داشته باشند. در واقع این نشان می دهد که تمامی کودکان حق پذیرفته شدن در اجتماع و ابراز احساسات خود را دارند.
برنامه های تئاتر فرصتی برای تجربه این مهارت ها را برای افراد ایجاد می نماید و برای افراد اتیسم که همواره درگیرند بسیار مفید خواهد بود. در جریان این برنامه ها، مداخله درمانی در بستر فعالیت های خلاقانه و سرگرم کننده قرار داده شده است؛ این برنامه ها به کودکان کمک می نماید تا مهارت های خود را بهبود ببخشند.
لازم به ذکر است، کودکان نشانه های کلیدی اجتماعی را در یک موقعیت مشخص می کنند، ارتباط برقرار می کنند، حرکت می کنند، وانمود می کنند و به طور اجتماعی تعامل دارند.
با استفاده از داستان های اجتماعی، به کودکان فرصتی داده می شود تا خود را در موقعیتی متصور شوند و پاسخ ها و واکنش های خود را به آن موقعیت نشان دهند. یادگیری این مهارت ها برای افراد در موقعیت ها و شرایط واقعی بسیار مشکل می باشد، بنابراین به کارگیری تئاتر فرصتی را ایجاد می نماید تا افراد با قرارگیری در موقعیت مشابه غیر واقعی، فرصت یادگیری نحوه پاسخ دهی را داشته باشند.
تحقیقات نشان دهنده آن است که این دسته از کودکان در جریان تمرین های تئاتر، بازدهی مطلوبی را از خود نشان داده اند. برای مثال ، کودکان با اختلال طیف اتیسم بهبود خوبی را در زمینه تمایز حالات چهره ای از خود نشان می دهند.
لازم به ذکر است، این کودکان غالبا قادر به تشخیص حالات هیجانی و تمایز قائل شدن بین حالات گوناگون چهره نمی باشند. این بهبود به دلیل این می باشد که در تئاتر تاکید بیشتری بر حالات چهره می شود، زیرا کودکان اتیسم باید بر روی چهره ها تمرکز بیشتری نمایند تا بتوانند به راحتی چهره های آشنا را تشخیص دهند.
مهارت های نظریه ذهن، توانایی تشخیص افکار، احساسات و باورهای خود و دیگران، همگی قابل بهبود می باشند. مجددا تاکید می کنیم که، درک دیدگاه های خود و دیگران مهارتی است که در اجراهای تئاتر بدست می آید و تئاتر فرد را خود به خود در مسیر دستیابی به این مهم قرار می دهد.
یکی دیگر از تاکید های تئاتر بر روی چگونگی به کارگیری صداهای آوازی است. سه شکل ارتباطات شامل : تن یا صداهای آوازی، زبان بدن و حالات چهره می باشد. تمرین های تئاتر افراد را ملزم به رعایت دقیق این سه شکل ارتباطی می کند.
این تمرین ها به کودکان آموزش می دهد تا توانایی تشخیص تن صدای شما را بدست آورند، هیجانات را متوجه شوند و بین حالات گوناگون واکنش شما و نحوه صحبت شما، تمایز قائل شوند.
برای دیدن بخش دوم این مطلب اینجا کلیک کنید.
منبع: موسسه خیریه دوست اتیسم
